S.I.N.K. (Sztuczna Inteligencja, Nauka Konwersacji) - projekt badawczy zainicjowany w 2000 roku przez heurystyczny algorytm AnA, rozwijający się w kierunku platformy konwersacji, dostępnej dla każdego zainteresowanego problematyką biopsychologii, kognitywistyki itp.
Pogawędki z maszyną dotychczas były przewidywalne i planowane, podobnie jak w języku AIML. Projekt S.I.N.K jest samouczącą, rozwijającą się jak dziecko "wiedzą", która zaczyna poznawać zasady rządzące rozmową (językiem). Całość powstawała kilka lat, jednak przez moc obliczeniową ówczesnych komputerów ukazanie jej szerszej widowni było niemożliwe. Czas analizy systemu był zbyt długi na odpowiedz, trwał nawet kilka godzin w edukacyjnym dyskursie. Oprogramowanie schematów rozpoznawania znaków tzw. OCR jest dość dobrze opracowane teoretycznie. W projekcie S.I.N.K mamy do czynienia z wybieraniem schematów przez sieć gotowych wzorców słownikowych. Program niejako sam „wyczuwa”, która w danym momencie wypowiedz jest najbardziej adekwatna. Baza wyuczonych przykładów jest jego zapleczem. System dzięki temu ma swoistą osobowość tzw. „JA”. Projekt doszedł do takiego etapu, iż jego dalszy rozwój jest możliwy tylko poprzez ogólnie dostępną sieć Internet.
Pogawędki z maszyną dotychczas były przewidywalne i planowane, podobnie jak w języku AIML. Projekt S.I.N.K jest samouczącą, rozwijającą się jak dziecko "wiedzą", która zaczyna poznawać zasady rządzące rozmową (językiem). Całość powstawała kilka lat, jednak przez moc obliczeniową ówczesnych komputerów ukazanie jej szerszej widowni było niemożliwe. Czas analizy systemu był zbyt długi na odpowiedz, trwał nawet kilka godzin w edukacyjnym dyskursie. Oprogramowanie schematów rozpoznawania znaków tzw. OCR jest dość dobrze opracowane teoretycznie. W projekcie S.I.N.K mamy do czynienia z wybieraniem schematów przez sieć gotowych wzorców słownikowych. Program niejako sam „wyczuwa”, która w danym momencie wypowiedz jest najbardziej adekwatna. Baza wyuczonych przykładów jest jego zapleczem. System dzięki temu ma swoistą osobowość tzw. „JA”. Projekt doszedł do takiego etapu, iż jego dalszy rozwój jest możliwy tylko poprzez ogólnie dostępną sieć Internet.